Psychoterapia jest samodzielną dziedziną naukową i uznaną metodą leczenia zaburzeń psychicznych. W jej obszarze występują podejścia różniące się teoretycznymi założeniami co do przyczyn zaburzeń, trudności i problemów. Podstawowe znaczenie w psychoterapii ma kontakt między klientem/pacjentem a psychoterapeutą. Forma i rodzaj psychoterapii dobierane są do zgłaszanych przez osobę trudności. Psychoterapia rozpoczyna się od jednej lub kilku konsultacji z psychoterapeutą, których celem jest diagnoza problemu, ustalenie zasad pracy psychoterapeutycznej, a następnie jest realizowana poprzez regularne sesje psychoterapeutyczne odbywające się zwykle raz w tygodniu i trwające 50 minut.

Psychoterapia indywidualna dorosłych jest metodą specjalistycznej pomocy w trudnościach natury psychicznej. Może mieć charakter terapii krótkoterminowej (kilkanaście sesji), jeśli dotyczy konkretnego problemu lub terapii długoterminowej (rok i dłużej), jeśli zmierza ku zmianie funkcjonowania i służy głębszemu poznaniu siebie.

Psychoterapia pacjentów niepełnoletnich odbywa się za zgodą i wiedzą obojga rodziców posiadających władzę rodzicielską, wymaga ich wsparcia i zaangażowania w proces terapii poprzez regularne konsultacje rodzicielskie z psychoterapeutą, a czasami udziały w sesjach dziecka, co stanowi o powodzeniu procesu terapeutycznego.

Terapia par jest formą specjalistycznej pomocy oferowanej parze (małżonków, konkubentów, partnerów, partnerek) doświadczających trudności w relacji. Celem psychoterapii par jest poprawa funkcjonowania związku. Czasem możliwa jest restytucja związku, a czasem dzięki psychoterapii pary mogą się łatwiej rozstać nie ponosząc większych kosztów emocjonalnych. W sesjach biorą udział oboje małżonkowie/konkubenci/partnerzy/partnerki, w szczególnych sytuacjach  organizowane są sesje indywidualne dla jednego z nich.

Terapia rodziny to praca z całą rodziną prowadzona przez jednego lub dwóch terapeutów. Celem terapii jest pomoc w rozwiązywaniu zgłaszanych problemów oraz satysfakcjonujący rozwój całej rodziny i poszczególnych jej członków. Terapia rodziny dotyczy zarówno rodzin pełnych jak i rozbitych lub zrekonstruowanych.

Terapia seksuologiczna jest kierowana do pacjentów indywidualnych jak i par doświadczających trudności i ujawniających zaburzenia w sferze seksualnego funkcjonowania. Kierowana jest również do osób doświadczających wykluczenia społecznego z uwagi na swoją tożsamość, orientację, preferencje seksualne oraz do członków ich rodzin.

Terapia traumy jest stosowana w pracy z pacjentami po stresie traumatycznym wynikającym z doświadczenia zagrożenia życia w następstwie zdarzeń o charakterze losowym (katastrofy naturalne, zdarzenia komunikacyjne, powodzie) oraz spowodowanych udziałem innych ludzi (przemoc psychiczna i fizyczna, gwałt). Następstwami tego rodzaju zdarzeń mogą być zaburzenia  zachowania, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia osobowości czy Complex PTSD, co wymaga  stosowania psychologicznych metod terapii zaburzeń pourazowych, w szczególności procedury przedłużonej ekspozycji, przetwarzania poznawczego, eklektycznej terapii traumy, ekspozycyjnej terapii narracyjnej i EMDR.

Terapia EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) to podejście psychoterapeutyczne zorientowane na klienta i metoda pracy kładąca nacisk na proces przetwarzania informacji przez mózg oraz na pamięć urazowych doświadczeń. W trakcie sesji EMDR terapeuta stymuluje zmysły pacjenta zwykle przez ruch gałek ocznych co pozwala  przetworzyć zablokowane emocje i wspomnienia oraz nadać im nowe znaczenie.